31 Temmuz 2010 tarihinde, Şenpazar Belediyesinin düzenlemiş olduğu 2.KARDELEN ve KÜLTÜR FESTİVALİ kapsamında bir açılış yapıldı.
Cebrail Keleş / Kastamonu Postası / Valimiz, Rektörümüz, Genel sekreterimiz, Milletvekilimiz ve diğer tüm konuklar kurdeleyi keserken bu anı en fazla heyecanla bekleyen çocuklardı.
Açılışın ardından oyuncaklara hücum ettiler. Çığlık çığlığa bir sevinçle oynamaları görmeye değerdi. Bu mutluluğu çocuklara yaşatan başta Belediye Başkanımız Suat SAYGIN ve parkın finansmanını sağlayan iş adamımız Yaşar KIZILKUM olmak üzere emeği geçen herkese Şenpazarlı Çocuklar adına teşekkür ediyorum.
Dediğim gibi bir çocuk parkıydı açılan.
Hani çok da fazla da önemi yokmuş gibi görünüyor. Ama öyle değil. Bir çocuk gözüyle bakalım mı Şenpazar’da çocuk olmak nasıldır acaba.
Şenpazarlı bir çocuk için belki de,
Mutluluk, eline aldığı makaralı oltasıyla köprüden balık tutmaya çalışmaktır, üzüntü ise yanlış ucunu köprüden sallayınca giden oltanın ardından gözyaşı dökmektir.
Mutluluk, yol kenarlarından böğürtlen yemektir doyasıya, üzüntü ise eline batan dikenlerin acısıdır. Bir de kirlenen, yırtılan elbiseler için anneye verilecek hesaptır.
Mutluluk, derenin berrak suyunda bir türlü tutamadığı balıkları iç geçirerek seyretmektir, üzüntü ise yosunlu taşlara basıp çamurlu sulara düşmektir.
Mutluluk, İlçenin ortasında bulunan havuzda Zabıta Amcası görmeden suyla oynamaktır.
Mutluluk Belediye Kadınlar lokalinde oturan annesinin elinden kaçıp pazarı gezmektir.
Mutluluk belki de yaşamaktır gönlünce, umarsız bir şekilde.
İşte mutluluk hallerinden bir kaçını sayabildiğim (Fazlasını sayamadım çünkü bende bir zamanlar çocuktum ama aradan o kadar uzun yıllar geçmiş ki hatırlamıyorum bile.)
Şenpazarlı çocukların gündeminde, ne ev kirası, ne borçlar, ne de siyasi çekişmeler, tartışmalar var. Onların dünyası bambaşka, onlar küçücük bir şeyden mutlu olup hiç yoktan bir şeye ağlayabiliyorlar.
Onları mutlu etmek çok kolay bazen bir gülümseme bazen bir saçını okşama yetiyor. Ağlatmak da öyle,
Bir bakış, bir söz gözlerinde her zaman hazır olan yağmurları dökmeye yetiyor.
Büyüklerin dünyası onların ki kadar renkli değil.
Bende Şenpazar’lı Çocukların mutluluğunu bir parka sahip olmanın mutluluğunu yerinde gördüm.
En az onlar kadar sevindim.
Şenpazarlı bir çocuğun bu kadarcık bir mutluluğa hakkı yok mu?
Olmaz mı hem de çok daha fazlasına var.
Ama şimdilik elden gelen bu.
Şenpazar’dan, memleketten haberler şimdilik bunlar.
Cebrail KELEŞ
Kastamonu Postası
